«Σε ποιο βαθμό τα ανθρώπινα πλάσματα που ζουν κάτω από τον ολοκληρωτικό τρόμο ανταποκρίνονται στη συνηθισμένη αναπαράσταση που έχουμε για τον άνθρωπο;» έγραφε η Χάνα Αρεντ το 1948. Πρόκειται για μια διερώτηση που επανέρχεται σαν επίμονο σύρσιμο κιμωλίας στη χαυνωμένη συνείδηση της Δύσης και διασταυρώνεται με την πικρή μα απολύτως καίρια διαπίστωση τ@ Τζούντιθ Μπάτλερ στην Ευάλωτη Ζωή «Ορισμένες ζωές θα είναι εξαιρετικά προστατευμένες και η ακύρωση του αιτήματος τους για ιερότητα θα αρκεί για να κινητοποιήσει τις δυνάμεις του πολέμου. Άλλες ζωές δε θα βρίσκουν τόσο άμεση και μανιασμένη υποστήριξη, η απώλεια τους δε θα θεωρηθεί πως αξίζει να προκαλέσει οδύνη». Δύο διανοήτριες εβραϊκής καταγωγής με εμπειρία του διαγενεακού τραύματος του Ολοκαυτώματος, όπου η καθεμία στην εποχή της, στοχάστηκαν πάνω στους τρόπους ταξινόμησης και αξιολόγησης των ζωών ως αξιοβίωτων ή αναξιοβίωτων και στις στρατηγικές απανθρωποίησης. Έναν χρόνο κρίσης και αιματοκυλίσματος στη Μέση Ανατολή, η εδαφικοποίηση του απόλυτου τρόμου και της εκμηδένισης της ζωής σε λογοκριμένη παγκόσμια μετάδοση, είναι στη Γάζα. Μια τρομακτική κλιμάκωση σ’ ένα συνεχές 75 χρόνων αποικιοκρατίας και βίας.
Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη των πολεμικών επιθέσεων του ισραηλινού στρατού στα παλαιστινιακά εδάφη. Η απάντηση του Ισραήλ δεν είχε καμία αναλογικότητα ως προς την επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου. Εξελίσσεται σε στραγγαλισμό μιας ταλαιπωρημένης περιοχής με ξεκάθαρα στοιχεία γενοκτονικής πολιτικής και πυροδοτώντας εντάσεις που απειλούν να τραβήξουν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σε γενικευμένη σύρραξη, όπου κανείς και τίποτα δε θα μείνει ανεπηρέαστο, όσο μακριά κι αν θεωρεί πως βρίσκεται.
Περίσσοτερα…
