Είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διακρινόταν για το φιλεργατικό πνεύμα της. Ο κοινός σχεδιασμός πολιτικής μισθών και εργασιακών σχέσεων ήταν εκτός των ευρωπαϊκών πολιτικών.
Με εξαίρεση κάποια ελάχιστα δικαιώματα που είναι υποχρεωτικά στις 27 χώρες της Ένωσης, οι πολιτικές αυτές παραμένουν στην απόλυτη ευχέρεια των κυβερνήσεων σε βαθμό που τα κράτη-μέλη να ανταγωνίζονται για το λεγόμενο «μισθολογικό ντάμπινγκ», δηλαδή τον ανταγωνισμό των χαμηλών μισθών, με σκοπό την μεγαλύτερη δυνατή αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της προσέλκυσης επενδύσεων.
Αυτό καταδεικνύει και το πρόβλημα μιας «κατ’ ευφημισμόν Ένωσης» όταν τα κράτη – μέλη συγκρίνονται με βάση το επίπεδο των μισθών. Οι διαφορές μισθών μεταξύ της φτωχότερης και της πλουσιότερης χώρας στην Ένωση είναι χαοτικές. Οι ανισότητες στο πολυπληθέστερο στρώμα των ευρωπαϊκών κοινωνιών, τους εργαζόμενους, είναι τεράστιες.
Η προσωρινή συμφωνία των θεσμών της Ε.Ε. (για λεπτομέρειες ) δημιουργεί ευνοϊκές και αισιόδοξες προϋποθέσεις στο σχεδιασμό κοινής εργασιακής πολιτικής.
Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν και αυταπάτες: δεν θα κλείσουν σε μια νύχτα οι διαφορές. Δεν μπορεί όμως να παραβλεφθεί το γεγονός της πολιτικής σπουδαιότητας ό,τι οι κορυφαίοι θεσμοί της Ένωσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, τα κράτη-μέλη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατέληξαν σε συμφωνία για ένα κοινό πλαίσιο ορισμού κατώτατων μισθών, με την ενίσχυση του ρόλου των κοινωνικών εταίρων στην διαπραγμάτευσή τους.
Η συμφωνία για τους επαρκείς κατώτατους μισθούς, ανατρέπει μια πολύχρονη πολιτική απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και αποδυνάμωσης των συλλογικών συμβάσεων, που κυριάρχησε κατά τη δεκαετία της κρίσης.
Για την Ελλάδα είναι εξαιρετικά σημαντικό, μιας και βασικός πυλώνας της εργασιακής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι να κάνει αδύνατη την αναβίωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και να συντρίψει τα συνδικάτα, το γεγονός ότι η Ε.Ε. καλεί τα κράτη – μέλη της να κάνουν το ακριβώς αντίθετο δηλαδή να ενισχύσουν τους μισθούς, τον ρόλο των κοινωνικών εταίρων στη διαμόρφωσή τους και την προστασία των εργαζομένων από κλαδικές συμβάσεις.
Για τον κόσμο της εργασίας δημιουργείται μια μεγάλη ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο, σ’ ένα περιβάλλον εξαιρετικά ζοφερό.
