Το κείμενο που αποτελεί αφορμή για το σημερινό σημείωμα, δημοσιεύτηκε πριν από μερικές μέρες στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Δεν έγινε αντικείμενο θορυβωδών συζητήσεων στα τηλεοπτικά παράθυρα. Δεν κινητοποίησε τους κυνηγούς πιπεράτων ειδήσεων, που προσφέρονται τελευταία από χώρους της Αριστεράς. Άλλωστε, δεν φέρει τις υπογραφές ανθρώπων που ανήκουν στο σταρ σύστεμ, όπως ορίζεται από το επικοινωνιακό κατεστημένο, αν και η προσφορά τους στον καθημερινό αγώνα της Αριστεράς επί του πεδίου είναι μετρήσιμη και υπολογίσιμη από όσους βιώνουν τις προσπάθειές της να ανταποκριθεί στα κελεύσματα των καιρών.
Έχει, ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δύο τουλάχιστον λόγους. Πρώτον, γιατί φέρει 14 υπογραφές όχι μόνο μελών πολιτικών οργανισμών (του MέΡA 25/Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά και της Νέας Αριστεράς), αλλά και μη ενταγμένων, και, δεύτερον, γιατί επισημαίνει ότι οι συνθήκες επιβάλλουν στην Αριστερά «να αναγεννηθεί, να επιδιώξει μια νέα σύνθεση», ώστε «να ηγηθεί του αγώνα της επιβίωσης των εργαζομένων και της κοινωνικής χειραφέτησης», ξεκινώντας από τις «κοινές δράσεις εκεί όπου οι στόχοι συγκλίνουν». Και καλεί τις δυνάμεις της «να καταλάβουν την αναγκαιότητα μιας ανασυνθετικής και αναγεννητικής διαδικασίας με σκοπό τη σύσταση ενός ευρύτερου κοινού μετώπου του κόσμου της εργασίας και των δικαιωμάτων».
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δεν αποτελεί μια ακόμη έκκληση, αλλά μια πρώτη πράξη, ένα πρώτο βήμα. Και μάλιστα από τα κάτω.
Περισσότερα… https://www.epohi.gr/article/50457/h-eythynh-kai-to-hreos-ths-aristeras
