Χιλιάδες εργαζόμενοι σε κρίσιμους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των πιλότων αεροπορικών εταιρειών, ετοιμάζονται να απεργήσουν στο εγγύς μέλλον. Ενώ το 2023 είναι μια από τις σημαντικότερες χρονιές απεργιακά στην πρόσφατη ιστορία των ΗΠΑ. Σήμερα, η συμμετοχή στα συνδικάτα βρίσκεται στο ιστορικό χαμηλό του 11,1% παρότι η υποστήριξη της κοινής γνώμης προς τα συνδικάτα βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της από το 1965. Ο πρόεδρος του UAW Shawn Fain εξέφρασε την ελπίδα ότι «η νίκη του συνδικάτου του θα σηματοδοτήσει μια καμπή στον ταξικό πόλεμο που μαίνεται σε αυτή τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια», προσθέτοντας ότι στρέφει πλέον το βλέμμα του σε εταιρείες αυτοκινήτων, όπως η Tesla, η Toyota και η Honda που δεν έχουν συνδικάτα. «Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους μας που βγήκε από αυτήν την ιστορική νίκη συμβολαίου είναι να οργανωθούμε όπως δεν είχαμε οργανωθεί ποτέ πριν», είπε ο Fain. «Όταν επιστρέψουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το 2028, δεν θα είναι μόνο με τους Big Three. Θα είναι οι Big Five ή Big Six», υποσχέθηκε.
«Χαζοαμερικανάκια». Πόσες φορές, αλήθεια, δεν έχουμε σκεφτεί έτσι υποτιμητικά για τον αμερικανικό λαό, τσουβαλιάζοντάς τον με το στερεότυπο του αδαούς, αδιάφορου, απολιτίκ τύπου που αποβλακώνεται μπροστά στην τηλεόραση με πίτσα, ποπ κορν και κόκα κόλα, βαυκαλίζεται με το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και ψηφίζει πολιτικούς που στην πραγματικότητα καταστρέφουν τη ζωή του (ποτέ και πουθενά αλλού δεν συμβαίνουν αυτά, τι να λέμε τώρα);
Κι όμως, αυτά τα «χαζοαμερικανάκια» μας έχουν βάλει φέτος τα γυαλιά σε πολλά πράγματα. Τελευταίο παράδειγμα, η μεγάλη απεργία στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, η μεγαλύτερη στον κλάδο εδώ και πολλές δεκαετίες. Χθες, το United Auto Workers (UAW), το συνδικάτο των εργαζομένων στην αυτοκινητοβιομηχανία, ανακοίνωσε ότι οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Ford ήρθαν σε προκαταρκτική συμφωνία με την εταιρεία για αύξηση 25% στον βασικό μισθό σε διάστημα τεσσεράμισι ετών, όσο διαρκεί η νέα συλλογική σύμβαση εργασίας, με αρχική αύξηση 11% για το πρώτο έτος. Παράλληλα, προβλέπονται επιπλέον αυξήσεις ανάλογα με την άνοδο του κόστους ζωής, κάτι που θα μεταφραστεί σε συνολική αύξηση λίγο πάνω από 30% μέχρι τη λήξη της συλλογικής σύμβασης. Πολύ κοντά δηλαδή στο 34% που διεκδικούσαν οι εργαζόμενοι όταν ξεκινούσαν την απεργία πριν από 42 ημέρες και η εταιρεία δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
«Πετύχαμε πράγματα τα οποία κανείς δεν πίστευε εφικτά», δήλωσε με φανερή χαρά ο Σον Φέιν, ο πρόεδρος του UAW. Βέβαια, η απεργία συνεχίζεται στα εργοστάσια της General Motors και της Stellantis, αλλά ποιος μας λέει ότι οι θετικές εξελίξεις στη Ford δεν θα συμπαρασύρουν και το υπόλοιπο μέτωπο;
Πρόκειται για τη δεύτερη μεγάλη επιτυχία μιας απεργιακής κινητοποίησης ύστερα από εκείνη των σεναριογράφων του Χόλιγουντ η οποία ύστερα από πέντε μήνες έληξε με την ικανοποίηση των περισσότερων αιτημάτων τους. Οι ηθοποιοί, από την πλευρά τους, συνεχίζουν την απεργία τους μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο συνδικαλιστικής αφύπνισης των ΗΠΑ που σημειώνει πολλές μικρές ή μεγαλύτερες νίκες σε διάφορους εργασιακούς κλάδους.
Αλλά, τι να ξέρουν αυτοί οι πτωχοί τω πνεύματι που δεν έχουν ΓΣΕΕ κι αντί για μία-δύο μονοήμερες γενικές απεργίες τον χρόνο, το ρίχνουν στις απεργίες διαρκείας; «Χαζοαμερικανάκια», είπαμε…
Ιστορική νίκη πέτυχαν οι εργαζόμενοι των Big Three, των τριών μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών του Ντιτρόιτ (Ford, Stellantis, General Motors) έπειτα από απεργιακό αγώνα έξι εβδομάδων, καθώς κέρδισαν περίπου τριπλάσια αύξηση των μισθών τους σε σχέση με αυτήν που προσέφερε αρχικά η εργοδοσία και μία από τις ισχυρότερες συμβάσεις εργασίας εδώ και δεκαετίες.
Το συνδικάτο τους, οι United Auto Workers (UAW), ήλθε χθες σε συμφωνία και με την General Motors, η οποία περιλαμβάνει γενική αύξηση των μισθών κατά 11% άμεσα και συνολικά κατά 25% στην επόμενη τετραετία, ενώ προβλέπει παράλληλα και αναπροσαρμογή των αποδοχών ανάλογα με το κόστος ζωής. Οι ακριβείς οικονομικοί όροι της συμφωνίας δεν ανακοινώθηκαν επίσημα, αλλά όπως επεσήμαναν άτομα που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις είναι ανάλογοι αυτών που περιείχαν οι αντίστοιχες συμφωνίες του UAW με τη Ford την περασμένη Πέμπτη και με τη Stellantis (μητρική της Chrysler) το Σαββατοκύριακο.
Η δοκιμαστική συμφωνία της Ford – η οποία είναι παρόμοια με τις συμβάσεις που επιτεύχθηκαν με τις άλλες δύο αυτοκινητοβιομηχανίες – προβλέπει αύξηση του ανώτερου ωρομισθίου για τα μέλη του συνδικάτου των εργαζομένων (UAW) πάνω από 30%, σε περισσότερα από 40 δολάρια την ώρα, ενώ το ωρομίσθιο των νεοπροσλαμβανόμενων εργαζόμενων θα αυξηθεί κατά 68%, σε περίπου 28 δολάρια την ώρα στη διάρκεια της σύμβασης των επόμενων 4,5 ετών.
Το UAW αποτίμησε ότι τα κέρδη της συμφωνίας που πέτυχε είναι υπερτετραπλάσια των αντίστοιχων που είχε η σύμβαση του 2019 με τη Ford η οποία έληξε πρόσφατα. Κέρδισε επίσης αναπροσαρμογή αποδοχών ανάλογα με το κόστος ζωής, το δικαίωμα στην απεργία για το κλείσιμο εργοστασίων στη Ford και τη Stellantis και συνδικαλιστικές προστασίες για τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο ηλεκτρικών μπαταριών στη General Motors.
Η σύμβαση αποτελεί μεγαλειώδη νίκη της οργανωμένης εργασίας και ειδικά της ηγεσίας του UAW που κατέβηκε επιθετικά στις διαπραγματεύσεις με αρχικό αίτημα αύξηση των μισθών κατά 46%, έπειτα από μία και πλέον δεκαετία παγώματός τους αλλά και τεράστιων κερδών -από την άλλη πλευρά- για τις εταιρείες, τους μετόχους και τις διοικήσεις τους.
Καθοριστική στάθηκε και η στρατηγική που ακολούθησε η ηγεσία του συνδικάτου καθώς επέλεξε να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις ταυτόχρονα και με τις 3 εταιρείες και να κλιμακώσει τις απεργίες από εργοστάσιο σε εργοστάσιο σταδιακά. Η στρατηγική αυτή δεν εξάντλησε οικονομικά τους απεργούς και το ταμείο τους, καθώς ώς την τελική νίκη χρειάστηκε να απεργήσουν μόνο 50 χιλιάδες από τα συνολικά 150 χιλιάδες μέλη του.
Από την άλλη πλευρά έσφιξε σταδιακά τη θηλιά στις εταιρείες και τις διοικήσεις τους που έβλεπαν μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, ζημιές δισεκατομμυρίων δολαρίων να συσσωρεύονται. Η νίκη έρχεται στο τέλος μιας σημαντικής χρονιάς για την οργανωμένη εργασία. Φέτος πάνω από 450.000 εργαζόμενοι -από νοσηλευτές μέχρι ξενοδοχοϋπαλλήλους και ηθοποιούς– προχώρησαν σε μαχητικές απεργίες απαιτώντας καλύτερους μισθούς, επιδόματα και συνθήκες εργασίας.
Το κείμενο βασίστηκε σε ρεπορτάζ του Μπάμπη Μιχάλη, ΕΦ.ΣΥΝ 31/10/2023
