Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διασπάθισης δημόσιων πόρων στην ιστορία του ελληνικού κράτους… Με τη διαδικασία αποεπένδυσης του ΤΧΣ από τις συστημικές Τράπεζες, το Δημόσιο υπολογίζεται ότι θα βγει με ζημιές τουλάχιστον 40 δισ. Ευρώ. Σε αντιπαραβολή, στις ΗΠΑ το 2009 όταν κρατικοποιήθηκε η Citigroup και άλλες τράπεζες και εταιρίες, το αμερικανικό δημόσιο, όταν ξεκίνησε να πουλάει από το 2010 και 2011 μετοχές, εξήλθε με σημαντικότατο κέρδος.
Η κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδος επιδεικνύουν ιδιαίτερη βιασύνη να «ξεφορτωθούν» τα εναπομείναντα ποσοστά του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στις 4 συστημικές τράπεζες.
Από το 20% της Εθνικής το ελληνικό δημόσιο θα γράψει απώλειες περίπου €7 δισεκατομμυρίων.
Η βιασύνη αυτή έχει δύο πιθανές ερμηνείες:
Πρώτο, ότι οι επισπεύδοντες έχουν κοινή εκτίμηση πως τα πράγματα στην ελληνική οικονομία και το Χρηματιστήριο δεν θα εξελιχθούν ευνοϊκά το επόμενο διάστημα.
Δεύτερο, ότι θέλουν να δελεάσουν τους ιδιώτες επενδυτές εκχωρώντας το μερίδιο του Δημοσίου στα μερίσματα των τραπεζών το 2024, με την ελπίδα να δώσουν ώθηση στο Χρηματιστήριο.
Το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να βιαστούν! Με λίγη ακόμη… υπομονή, το Δημόσιο θα αποκόμιζε το 2024 πάνω από 500 εκατ. ευρώ που τώρα τα εκχωρεί στους ιδιώτες.
Καθώς η υπόθεση «σωτηρία των τραπεζών από το Δημόσιο» φτάνει στο τέλος της, όσοι εκπροσωπούν το δημόσιο συμφέρον οφείλουν έναν σοβαρό απολογισμό. Αντ’ αυτού, ακούγονται επιχειρήματα που δεν ευσταθούν. «Το ελληνικό Δημόσιο όχι μόνο δεν έχασε αλλά κέρδισε από την εμπλοκή του στις τράπεζες», δήλωσε ο Χάρης Θεοχάρης – λόγω του PSI! Όταν «κουρεύτηκε» το χρέος, αλλά και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και φορέων του Δημοσίου, ο ελληνικός λαός πλήρωσε με ένα σκληρό, 2ο μνημόνιο, για τη σωτηρία των τραπεζών.
Οι τράπεζες λένε ότι έχασαν στο haircut των ομολόγων το 2013 με το PSI+, 30 με τα 40 δις σε κρατικά ομόλογα. Βέβαια αυτό που ξεχνάνε οι Τράπεζες είναι ότι χωρίς το haircut δεν θα χρεοκοπούσαν τότε, αλλά αργότερα από τα NPEs.
Η «αρπαγή» έναντι εξευτελιστικού τιμήματος του 9% της Alpha Bank είναι ο επίλογος σε όλη την παρουσία του Δημοσίου ως «επενδυτή» στις τράπεζες. Ποτέ δεν ήλεγξε τίποτε. Kαι σε όλες τις φάσεις έκανε «δωρεά σώματος» στις τράπεζες. Δεν όρισε διοικήσεις, δεν άσκησε επενδυτική πολιτική, αυτοαποκλείστηκε από αυξήσεις κεφαλαίου καταβαραθρώνοντας τα ποσοστά του χωρίς να πάρει ευρώ, πλήρωσε σάπιο ενεργητικό χρεοκοπημένων τραπεζών για να τις αποδώσει καθαρές.
Τώρα τους χαρίζει μερίσματα και αποδέχεται εξευτελιστικές προσφορές. Η υπόθεση τελειώνει όπως άρχισε: σαν μια πρωτοφανή στα διεθνή χρονικά περίπτωση «δωρεάς σώματος». Και δεν είναι μόνο όσα χάθηκαν με την «επένδυση». Πρέπει να προστεθούν ο αναβαλλόμενος φόρος και η προσφορά εγγυήσεων του Δημοσίου ύψους πάνω από 18 δισ. ευρώ στο πλαίσιο του «Ηρακλή».
