Κατά τον αείμνηστο Καρατζά το τρίπτυχο προτεραιοτήτων της Τράπεζας ήταν: πελάτες – προσωπικό – μέτοχοι.
Κατά τη σημερινή διοίκηση είναι διαφορετικό: στοχοθεσία – ασφάλεια – συνεργασία.
Και οι άνθρωποι που είναι; Μάλλον περισσεύουν.
Σε συνάντηση Διευθυντών, ο κος Μυλωνάς αναφέρθηκε στη ψηφιακή μετάβαση σε σχέση με το προσωπικό λέγοντας με απόλυτη σοβαρότητα ό,τι αυτό που γίνεται στο Δίκτυο μοιάζει με «εγχείριση ανοικτής καρδιάς εν κινήσει». Τι ποσοστό επιτυχίας όμως έχει να επιβιώσει ένας ασθενής από μια τέτοια επέμβαση; Πως μπορεί επομένως το εμπλεκόμενο προσωπικό να αντέξει όταν δέχεται τέτοια εξουθενωτική πίεση επί 2 και πλέον χρόνια;
Είμαι διευθύντρια σε ένα ιδιαίτερο κατάστημα. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται στην μοναδικότητα (ποιοτική και ποσοτική) του προσωπικού του. ΕΝΑΣ και τέλος!!! Σε κανονικό retail κατάστημα (όχι teller less).
- Πως μπορεί λοιπόν να ζητείται να επιτευχθεί στοχοθεσία όταν το προσωπικό δεν επαρκεί;
- Πως μπορεί να εξυπηρετηθεί η πελατεία όταν ο ένας και μοναδικός καλείται να πουλάει προϊόντα, να κλείνει ραντεβού, να κάνει συναλλαγές ταμείου, να εκπαιδεύεται κοκ;
- Και το κυριότερο: πως μπορούν να τηρούνται οι δικλείδες ασφαλείας όταν δεν υπάρχει το ελάχιστο από την ίδια την Τράπεζα προβλεπόμενο προσωπικό;
Κι επειδή δε μπορεί να γίνει τίποτα από τα παραπάνω, κάνεις λοιπόν το καλύτερο που μπορείς. Τι σημαίνει όμως αυτό;
- Πως να αντιμετωπίσεις τις πιέσεις για την στοχοθεσία;
- Πώς να ολοκληρώσεις τις εργασίες χωρίς να εξουθενώσεις το προσωπικό σου και χωρίς να παραβιάσεις το ωράριο;
- Ποιος θα φταίει όταν κάτι «στραβώνει», λόγω μη τήρησης των δικλείδων ασφαλείας;
Και πιο είναι το καλύτερο που μπορείς όταν έχεις λιγότερα από τα ελάχιστα απαιτούμενα μέσα (προσωπικό, εκπαίδευση, συστήματα κλπ);
Το ξέρατε ότι σύμφωνα με γνωστό τηλεπαιχνίδι, το ταχύτερο εξαφανιζόμενο επάγγελμα σήμερα είναι ο ταμίας σε Τράπεζα;
Αυτός ο μετασχηματισμός όμως με τον τρόπο που υλοποιείται έχει κουράσει ακόμα και την πελατεία η οποία ψάχνει πλέον διέξοδο στον ανταγωνισμό. Οι συζητήσεις στο yammer (ή viva πλέον) είναι ενδεικτικές για την ανεπάρκεια των μετασχηματισμένων λειτουργικών συστημάτων και εφαρμογών της Τράπεζας.
Τα ταυτόχρονα teams (αποκλειστικό μέσο εκπαίδευσης στις επιχειρούμενες από την Διοίκηση αλλαγές), αποδεικνύουν και την προχειρότητα και την έλλειψη οργάνωσης και την έλλειψη ενδιαφέροντος για την σωστή εκπαίδευση του προσωπικού και κατ’ επέκταση την επιτυχία του κάθε project.
Ποιος είναι υπόλογος απέναντι στο προσωπικό και τις οικογένειές τους όταν στην καλύτερη περίπτωση χάνουν τη θέση εργασίας τους στο Κατάστημα που κλείνει και θα πρέπει να μετακινηθούν όλοι μαζί σε νέο τόπο χωρίς να ξέρουν καν για πόσα χρόνια θα μείνουν εκεί μέχρι και την επόμενη μετακίνηση (λόγω του επόμενου κλεισίματος καταστήματος);
Και στην χειρότερη περίπτωση, ποιος είναι υπόλογος για την κλονισμένη υγεία των συναδέλφων;
Και τέλος ποιος είναι υπόλογος απέναντι στην πελατεία μας η οποία είναι υποχρεωμένη να κάνει τις συναλλαγές της μέσω του τραπεζικού συστήματος, την πείθεις να επιλέξει τη δική σου Τράπεζα (γιατί σε ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ) και καταλήγει να κάνει πολλά χιλιόμετρα για να εξυπηρετηθεί ακόμα και για τις πιο απλές συναλλαγές (όταν και το ίδιο το internet banking τους ζητά να επισκεφτούν κατάστημα);
Μήπως όλοι τότε στρέφονται, απαιτούν και περιμένουν από τον επικεφαλής της μονάδας; Και πως μπορεί να το αντέξει αυτό κάποιος;
Μήπως αυτό εξηγεί και τις συνεχώς αυξανόμενες άγονες προκηρύξεις, όταν πριν λίγα χρόνια «έπεφτε το βύσμα του βύσματος» για μια διευθυντική θέση; Τελικά μήπως πρέπει να είναι κάποιος πολύ αναίσθητος ή και υπεύθυνος για να συνεχίζει να δουλεύει σε Τράπεζα (αυτό θα πει ενσυναίσθηση!!!).
Αλλιώς… εθελούσια;
